Wie echt wil weten hoe de prestaties van onze E1 gevallen zijn bij het thuisfront hoeft maar een blik te werpen in de E1-app. Of beter: doe maar niet. Bij verlies is het er stil. Hooguit een opbeurend ‘volgende keer beter’ van coach of moeder, maar bij winst staan de clubiconen op. In dichtvorm worden de prestaties bejubeld. Hun eigen prestaties uiteraard uit de tijd dat ze nog jong waren – hoewel, ‘ze’ doen het nog steeds in het vierde  – maar vooral de trots op hun meiden en jongens. En terecht! Want wat was het een goede wedstrijd tegen Haarlem. Er ging heel weinig fout! En als klap op de vuurpijl staan ze nu ook nog bovenaan.

De wedstrijd begon met een bijzondere rel. De palen stonden te dicht bij elkaar. Je hebt dicht bij en je hebt dicht bij. Maar de palen stonden nu zo dat de mannen van paal naar paal konden schieten. Gezien de schotvorm die de mannen later in de wedstrijd lieten zien, zou dit prima zijn. Maar er bestaat ook nog zoiets als spelplezier. Cathy wil natuurlijk wel dat haar trainingsvormen worden uitgevoerd en dat was nu onmogelijk. Het trio Goud van Oud – ook wel trio Kuit, Lies, Lies – dook in de mobiele apparatuur om de waarheid boven water te krijgen. Nee, nee die palen moesten worden verschoven. Onze geprezen voorzitter ging zelfs meters stappen om er zeker van te zijn dat er niet gefraudeerd werd.

Tja, en toen alles goed stond, was het aan de E1 om gas te geven. En dat ging meteen goed. Prima samenspel, goede en scherpe schoten, prima verdediging. Al bij 0-0 zag je het licht aan Haarlem-kant uitgaan. Er was geen doorkomen aan. En als Roda de bal had…tja, raak, raak, raak (dat was het eerste kwart). Thies voelde de blik van zijn vader en deed het enige wat je als zoon dan moet doen; scoren en/of overspelen. Anne en Nienke legden de dames van Haarlem aan banden en zetten met mooie doorloopballen hun eigen teamgenoten veelvuldig vrij. Wat een plezier om het allemaal te zien. Het mooie was dat Haarlem niet eens zoveel minder was, maar gewoon geen enkele kans kreeg.

Pas op het eind mocht Haarlem de eretreffers maken. En dat was ze ook gegund. Onder het toeziend oog van een goede scheidsrechter maakte het team er een leuke wedstrijd van. Ze lieten de koppies niet hangen en bleven combinaties maken. Maar wij waren een maatje te groot. Ook wel een keer lekker. 2-17… het bleef nog lang onrustig op de app.