Ondanks de lockdown is het gelukt om de zaalcompetitie dit jaar uit te spelen. Het valt soms niet mee om de moed erin te houden als de trainingen vervallen, wedstrijden verplaatst worden of zonder publiek gespeeld moeten worden. Toch is het maar liefst drie jeugdteams van Roda gelukt om kampioen in de zaal te worden.

De D1 was eind maart als eerste zeker van succes. In een poule waarin de onderlinge verschillen klein waren en de uitslagen wisselend, slaagde het team van coach Mariska erin om met 16 punten uit 10 wedstrijden bovenaan te eindigen. Er werd gewonnen en verloren van de nummer 2 Groen Geel. Wat minstens zo belangrijk is: er staat een echt team. Ondanks de verschillen in ervaring, de onregelmatige trainingen en de competitie die door een lockdown onderbroken werd, is het gelukt om op elkaar ingespeeld te raken. Ieder heeft zijn rol en zijn specialiteiten. (ruimte voor foto?)

Een week later was het de beurt aan zowel de B1 als de A1. Beide teams zouden sowieso kampioen worden in de laatste wedstrijd, maar ze hadden wel iets te bewijzen. De B1 was als eerste aan de beurt. Met gelijkspel of een winst zou directe tegenstander KZ B3 hen niet meer in kunnen halen. Alles liep bij onze B1, behalve…. het scoren. Roda had veruit het langste balbezit, verdedigde fantastisch, maar scoren lukte maar niet. Tot 1 minuut voor de eindtijd was het 2-3 voor KZ. Het publiek baalde, de coaches waren weer eens 10 jaar ouder (zoals ze zelf altijd zeggen). Schot na schot ging naast, dicht bij de korf komen lukte maar niet. Een laatste doorloper zorgde toch nog voor de verlossende gelijkmaker. Zelden was een wedstrijd spannender. De huldiging moest wel even wachten, want meteen na de B1 speelde de A1.

De A1 was op het veld al kampioen geworden en heeft daarbij flink hulp gehad van de B1. Door uitgevallen spelers en blessureleed moest er ook nu weer een beroep worden gedaan op de spelers van de B1. Coach Noah moest in één geval zelfs met een auto vol invallers naar Bussum scheuren, waar de A1 noodgedwongen al met zes spelers aan het spelen was. De tijd tussen beide wedstrijden was zelfs voor onze jonge coureur te kort om tijdig aanwezig te zijn.
In de laatste wedstrijd konden enkele B1 spelers na hun eigen wedstrijd op het veld blijven staan of op de reservebank plaatsnemen. De A1 stond al bovenaan en kon niet meer ingehaald worden. We zagen dan ook een veel minder gespannen wedstrijd dan bij de B1. De uitslag van 12-7 tegen DOC A1 was voor niemand een verrassing.

Eindelijk kon er gehuldigd worden. Door de bijzondere verwevenheid van de beide teams heeft de jeugdcommissie ervoor gekozen om beide teams samen te huldigen. Er werd veel gelachen, complimenten uitgedeeld, maar er was ook ruimte voor wat vrolijke kritiek.
We zijn benieuwd of de vorm voortgezet kan worden en of andere teams van Roda hun kans pakken.