Na de verpletterende nederlaag van vorige week  tegen OKV was het een beetje afwachten hoe sterk ons kroost zich zou herpakken. Ik sloot mijn vorige verslag af met woorden als ‘veerkracht’ en ‘daar word je sterk van’. Wel, binnen 5 seconden had KVA de bal al in de korf. Dat was nou niet mijn definitie van veerkracht. En het werd erger. Alsof onze tegenstanders bij OKV de tactiek hadden opgevraagd. Nog voor het einde van het eerste kwart stond de 5-0 al op het bord. Koekoek, zijn we wakker? Damian gelukkig wel. Hij verkleinde de achterstand tot 5-1. En dan krijgen die Westzaners weer praatjes he, in ieder geval de supporters. Het vertrouwen kwam terug, de volumeknop ging open en Tom en Jip verkleinde de achterstand tot 5-3.

Zou dit weer zo’n gedenkwaardige middag worden waarbij we eerst dik achter stonden en daarna vet voor? KVA had echter geen zin om daaraan mee te doen. Ze hielden hun voorspong dapper vast. Gelukkig was daar iedere keer Damian die het verschil draaglijk hield. Maar ja, zoals ik altijd zeg ‘achter is niet voor’. En zo speelden we de hele tijd dus met een mannetje extra. Deze regel zou later erg in ons voordeel uitpakken. Maar daar kom ik nog op terug. Ook in een partij van 5 tegen 4 hield KVA echter gewoon stand. Door goed te verdedigen en iedere aanval goed over te spelen en in rust af te maken. Maar in tegenstelling tot vorige week bleef de moed erin. En dat was top! Joris, Maaike en Mia hoefden alleen nog de enorme wil in de juiste richting te sturen. En dat gebeurde!

Na de grote pauze gebeurde er iets wat we gerust De Wederopstanding mogen noemen. Ik schets jullie nog even de situatie zodat onze spelers alle respect krijgen die ze verdienen; 12-8 achter met een extra mannetje meer. En daar gebeurde het; Jip gooide 12-9 en 12-10 binnen. Twee punten verschil? Alle ouders die zich hadden neergelegd bij een uur troosten, geloofden hun ogen niet. Zeker niet toen Thies en Tom de stand gelijk trokken. Het begon KVA duidelijk op te breken dat ze lang tegen een mannetje meer hadden gespeeld. Ik noem dat ‘het luchtballon-effect’. En Roda was de speld. Prik, pfffff. Leeg. En daarna; gas erop.

Alles wat de eerste 40 minuten niet goed ging, liep nu soepel. Zelf toen we gewoon weer 4 tegen 4 speelden. Thies, Tom, Zoë schoten Roda zelfs op voorsprong. Je zag het ongeloof bij de KVA-spelers. Uit welke vaatje was Roda nu aan het tappen? Nou, het echte blauw/witte-vaatje dus. Tom zorgde nog voor een mooi slotakkoord door een hattrick te gooien. Waarvan het laatste schot op de fluit. En de strafworpen? Ook gewonnen natuurlijk.

Later op de middag staken onze kanjers het eerste team nog een hart onder de riem in hun thuiswedstrijd. Met trommels beukten ze hun voorbeelden door de wedstrijd. Dat riep wel de vraag op ‘zeg, kunnen ze dat ook niet een keer bij ons doen?’. Ik zeg het maar even he…..

Statistieken: Tom 8x, Damian 5x, Jip 4x, Thies 2x , Zoë 1x.