Een foto zegt meer dan 1000 woorden. Maar we gaan het toch proberen. Wat zien we hier? Inderdaad, een lijn die net niet in het midden staat. Of – om in termen der zweverigheid te spreken – niet helemaal in het evenwicht. Of beter: helemaal niet. We zien hier tegels. Symbool voor de hardheid van de wedstrijd. Ik heb altijd gedacht dat korfbal geen fullcontact-sport was, maar weet nu beter. En we zien hier een stukje paal. En dat is ook wat onze E1 gezien heeft. Een stukje. Al was het een mooi stukje (daarover later meer).

Kortom; het was het niet helemaal. Na de 20-0 van vorige week, was het vandaag echt een gevalletje van vrouw en kinderen eerst. Het knappe was wel dat onze E1 echt de intentie had niet nog een keer geconfronteerd te worden met die hatelijke nul. Verliezen oké, maar niet met een nul op het scorebord. Respect daarvoor. Blijven proberen, blijven gaan. En dat ondanks alle tegentreffers. Dan heb je een echt sporthart. Natuurlijk, het mocht wel een tikkie feller. En ja, de passing was ook niet al te nauwkeurig. En dekken is iets met handen omhoog en bij je tegenstander staan. Maar de teamgeest was top.

En uiteindelijk betaalt teamgeest zich altijd uit. Namelijk in twee mooie treffers. Eentje van Thies en eentje van Jip. Dat zijn de zaken waaraan we ons vast moeten houden. Het was niet de leukste wedstrijd van het seizoen, maar zelfs dan weten jullie te scoren. En daar zijn wij, als ouders, trots op!