Als ouder moedig je sport natuurlijk aan. Een korfballende dochter rond 11.00 uur. Ideaal. Om 10.00 oké. Maar om 9.00? Dat betekent wel heel vroeg opstaan. Is er nou niemand bij de bond die daar eens rekening mee houdt? Goed, tot zover mijn gemopper. Op naar de wedstrijd. Tegen KZ. En de eerste wedstrijd hadden we maar net aan verloren. Er lagen dus kansen. Maar wat was het team van KZ gegroeid in een paar maanden. Dat het nog dezelfde coach was, dat hoorde ik wel – een snerpend geluid rond 9.00 uur vergeet ik nooit – maar was dit ook hetzelfde team. Ach, laat ik er maar vanuit gaan. Gewoon een gevalletje groeispurt. Helaas had dat meteen zijn weerslag op de wedstrijd. Langere benen lopen harder, langere armen schieten krachtiger en een langer lijf ziet niet eens dat er een kruimel voor hem/haar staat die een poging doet om te dekken.

Toch was het een leerzame wedstrijd. Mariska noemde enkele weken geleden ‘een eerste jaar in de E een leerjaar’ en als trainer/lerares (of omgekeerd) weet ze precies de verbeterpunten te pakken tijdens de doordeweekse trainingen. Dan is het leuk om te zien dat het ook echt in praktijk wordt gebracht. Anticiperen op doorloopballen. Uitstappen. Roda deed het allemaal. Alleen moet het balletje nog sneller rond worden gespeeld. Dat ging KZ nou net wat beter af. Ze pakten veel treffers in de omschakeling. En wij stonden bij balbezit net te lang stil. En tja, dan zijn alle verdedigende posities weer ingenomen.

Ik vond dit echt een partij van ‘verliezen maakt niet uit, het gaat om het leren’. Toch zaten er een paar mooie treffers bij. Anne gaf een strakke pass aan Jip die mooi wist te scoren, Thies die van afstand raak schoot en daarna trots het publiek aankeek, Tom die ook twee keer raak schoot. En ook heel goed om te zien; de teamspirit. Ik geef het je te toen; te hoog ingedeeld zijn, veel verliezen en toch iedere week met de kop omhoog het veld afstappen. Dit belooft veel voor volgend jaar. Ach, en misschien zit er dit jaar ook nog wat moois in het vat. In ieder geval koffie, hoop ik. Want zo vroeg opstaan…. 🙂

De strafworpen – die ook al mooi onderhands worden genomen – gingen met 6-5 verloren.

Tot volgende week

Jeroen