Het was een vreemde gewaarwording. Nadat we allemaal weken lang heerlijk konden uitslapen in de weekenden, mochten we nu weer naar het korfbalveld. Heerlijk buiten dartelen als de koeien van boer Bax. Al worden die blij van echt gras en wordt onze E1 blij van een kunstmat en een goede tegenstander. Met nieuwe coaches; Rebecca en Cathy.
ZKC was de tegenstander. Bekende gezichten van vorig jaar. En een bekende stem in de vorm van hun coach. Als ware zij Ronald Koeman stond ze met een kladblok vol passie te coachen. Waarschijnlijk hopend dat haar team ook zou winnen, maar daar ging Roda natuurlijk een stokje voor steken. Al was de opening wel voor ZKC. Verdedigend zat de zaak niet echt lekker dicht in Westzaan, dus ZKC kreeg even de illusie dat er gewonnen kon worden. Maar nog voor het einde van het 1e kwart was die ballon lek geprikt en leidde Roda met 5-4.
Het tweede kwart stond in het teken van geconsolideerd uitbouwen. Ik weet het, de term slaat nergens op. Maar ik vind ‘m wel lekker klinken. Wat ik bedoel te zeggen; achterin bleef het dicht en voorin werd gescoord. Vooral Thies was lekker op dreef. 7-4 voor.
En daarmee voelde je al dat de wedstrijd gespeeld was. Aan de kant zagen we steeds meer trainingspatronen terug. Vooral de doorloopbal liep erg lekker. Alle mannen pakten hun doelpunten mee en Nienke en Anne deden dapper mee. Ze boden zich iedere keer goed aan voor de korf en keken meteen waar de scherpschutters stonden; 9-6 bij het derde kwart.
Het laatste deel van de wedstrijd was vol het gas erop. Onze helden – goh, ze groeien per minuut – voerden het tempo behoorlijk op. ZKC had daar geen antwoord meer op. Einduitslag was 15-8. We staan daarmee eerste. Maar we moeten de huid van de koe niet verkopen voordat het gras echt groen is. Het schijnt dat de E1 in een behoorlijk sterke poule zit. Maar dat zijn zorgen voor later. Eerst even heerlijk genieten.
Groetjes
Jeroen
