Het was een wedstrijd waarvan je denkt ‘misschien maken we een kansje’. Furore bevond zich niet in de top van het klassement, dus wellicht was dit zo’n zaterdag dat we een keer zouden winnen. Aan de spirit lag het niet. Ons kroost dartelde al ruim voor de wedstrijd door de zaal. Heerlijk die energie. Als toeschouwer voel je dan een grote verrassing aankomen. Zoveel power…. Maar toen zagen we het team van Furore. Grote meiden vooral. Nu hebben we met Nienke, Zoë en Anne dappere strijders in huis, maar een kop verschil maak je niet meteen goed met veel wilskracht. Al leek het in het begin allemaal goed te gaan. Thies had braaf zijn fysio-oefeningen gedaan en kon dus meteen starten. Met een treffer van Jip en van Thies stonden we meteen 2-0 voor. Wat een weelde. Als ouders hadden we de neiging de bal onder ons shirt te stoppen en meteen de zaal uit te lopen in de hoop dat scheidsrechter Koen meteen af zou fluiten. Maar we hielden ons in. En ach, als we 2-0 voor konden staan, dan konden we toch ook winnen?

En daar ging het een beetje mis in ons brein. Furore was niet van plan over zich heen te laten lopen en boog de achterstand om in een 2-3 voorsprong. Vlak voor het einde van het eerste kwart trok Tom de stand nog wel gelijk zodat we nog vol goede moed gingen rusten. Maar na de rust verloren we de grip op het spel. De gasten liepen snel uit naar 3-6. En hoewel Jip de 4-6 nog binnen gooide, verdween het gevoel van punten pakken. Het was toch weer de verdediging die ons een tikkie in de steek liet. Ik zou zeggen; zoek op youtube even een ‘staredown’  van Rico Verhoeven. Zo moet verdedigen. Met de neus erop en met de kont naar de eigen paal. En voor alle verdere details… Die legt de trainer wel uit. Thies gooide nog 5-8 binnen, maar daarna speelde Furore de wedstrijd professioneel uit; 5-12. Gelukkig werden de strafworpen wel gewonnen. 8-5. Altijd lekker voor het gevoel naar de volgende wedstrijd.

Want ook al is er nog niks gewonnen in de zaal, iedere wedstrijd begint weer met 0-0. En zo ook volgende week. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. En vergeet niet dat het bij Rico ook een tijdje heeft geduurd voordat hij wereldkampioen werd!