Veel ouders zullen ieder jaar mijmeren ‘wat gaat de tijd toch snel’. Van peuterschool naar kleuterschool en naar basisschool, van F1 naar de E2. En dan ook nog andere spelregels en hogere korf. En wie is dan onze tegenstander in de eerste wedstrijd? Juist, OKV. Bestaande uit dezelfde jongens en meisje waar we vorig jaar van verloren hadden. Dat waren toen niet de meest gezellige potjes ook. Maar goed… Nieuwe ronde, nieuwe kansen zullen we maar zeggen. Het was immers De Dag van Westzaan, wat kon er mis gaan? Laat ik beginnen met het allerbelangrijkste; het ging uitstekend met het spelplezier van onze E2. OKV bleek wederom een tandje te groot, maar er werd niet gezeurd of gescholden. Nee, er werd vooral geleerd. Als oud-korfballer wist coach Joris dat nieuwe spelregels tijd nodig hebben om aan te wennen. Dan is dus een achterstand niet erg. Dat zijn leermomenten.

En die leermomenten kwamen al vrij snel. Hoewel, in het begin konden we nog best aardig bijblijven. We liepen weliswaar de hele tijd achter de feiten aan, maar Thies en Tom hielden de achterstand overbrugbaar. Langs de kant droomden de fans al over het beruchte laatste kwartiertje, waarin we vorig jaar menig tegenstander verschalkte. OKV anticipeerde daar echter vroegtijdig op. Van 3-4 werd het rap 3-11. En dan is er sprake van een onoverbrugbare kloof. Maar geen koppie bleef hangen. Alle ouders waren dan ook zeer trots. De 4-11 gooide Thies keurig binnen, maar daarna ging OKV – en met name het meisje uit hun team – gewoon door met de zaterdagroutine van scoren. Bij 4-14 troffen we eindelijk weer de korf. Jip werd in een vloeiende combinatie vrijgespeeld. Hij aarzelde geen moment, had volle focus en schoot in 1 keer raak. De tribune veerde op, de wave werd ingezet en zijn moeder glom als de oldtimers van de optocht die morgen.

Maar ja, 1 zwaluw maakt geen lente. En 6 vogels ook niet. Zeker niet wanneer de tegenstander 18 x scoort. Nadat ook de serie strafworpen op het einde verloren gingen (0-1) liep ons kroost onder applaus het veld af. Hoe snel ze ook groeien, hoe hoog de nieuwe korf ook is… We blijven reuzetrots. En Joris? Die sloeg geestelijk zijn notitieboekje dicht met genoeg materiaal voor de volgende training.

Statistieken: Tom 3x, Thies 2x, Jip 1x