Het is pedagogisch natuurlijk helemaal niet verantwoord. Je dochter een klein speelgoedknuffeltje in het vooruitzicht stellen bij een gemaakt doelpunt. Aan de andere kant; zoveel scoort ze ook niet. Dus ik hoopte mijn lokkertje het hele seizoen in te kunnen zetten als stimulans. U voelt natuurlijk waar dit heen gaat. Bam! 23-11. Het prachtige slotakkoord precies op het fluitsignaal. Twee trotse knuistjes in mijn richting. Direct gevolgd door de blik die ik inmiddels perfect ken. De blik die zegt ‘zullen we maar meteen naar de winkel rijden pap?’ En zo zitten we ’s avond op de bank. Anne, ik en het speelgoed. De herinnering aan een sterke partij van Roda F1.

Want het was indrukwekkend vandaag. Helaas zat Damian ziekjes op de tribune, maar de overige teamleden hielden de Roda-vlag met trots hoog. Zoë, Nynke, Anne, Jip, Tom en Thies hadden duidelijk hard getraind. Dit was een dagje vruchten afwerpen.

Meteen vanaf de opening ging het gas erop. En dat is bijzonder, want trouwe supporters weten hoe doorgaans de eerste tien minuten verlopen. Pak jij de bal? Verdedigen, hoezo? Lopen? Daar worden we moe van. Maar nu: Thies, Tom, Tom, Thies en meteen 4-0 voor.  Zoals Loekie de Leeuw ooit zei: Asjemenou. Een unieke start. En door de directe tegentreffer van GroenGeel bleef Roda bij de pinken. Of bij de Kroosduikers, wat u wilt. En dat was nodig, want GroenGeel mocht dan onderaan staan, ze gaven goed partij. De passing bleef strak en af en toe pakten ze ook hun goals mee. Net toen ze begonnen te snuffelen aan de aansluitende treffer gooide Jip 2x raak. En met een 8-5 voor zit je als Roda-ouder net weer even wat fijner.

De tribunezitjes begonnen zowaar aan te voelen als luxe fauteuils na goals van Thies en Tom. Maar toch, echt los kwam Roda nog niet. GroenGeel kwam iedere keer terug. Maar niet genoeg om voorbij te komen. Daarvoor hadden ze ook wel een beetje pech. Soms moet je gewoon de korf vooraf wat liefde geven. Beetje knuffelen, beetje toespreken. Dan vallen er net wat meer ballen in. Nu weet ik niet wie bij Roda de korfknuffelaar is geweest – misschien een nieuwe manier van coaching Joris? -, maar het effect was zichtbaar. Je merkt gewoon dat zo’n korf dan meer op je hand is. Of de hand beter naar de korf gaat. Zoiets dus.

Het vierde kwart ging het gas er echt op. Het viel zelf niet mee om bij te houden wie nou scoorde. Thies, Tom, Jip… Ik moest alle zeilen bijzetten om de stand op de telefoon bij te werken. Ieder schot leek wel raak. En per minuut werd het spel beter. Schoten vlogen erin, verdediging bleef verzorgd en de ballen werden op behapbare stukjes naar elkaar overgespeeld. Na 22-11 besloot de scheids af te fluiten. Fluit naar de mond, lucht erin en… Hopsa, 23-11.

Eindstand bepaald. En ook de strafworpen werden gewonnen (8-3)

Statistieken: Thies 9x, Tom 8x, Jip 5x, Anne 1x

Groetjes
Jeroen