Een aanrader voor iedere ouder met kerststress… Gewoon een wedstrijdje bekijken van onze F1. Een lachtherapie verlost u slechts tijdelijk van spanning. Gezonde aanmoediging lucht past echt op. Dat mensen omkijken daar moet u zich niks van aantrekken. Dat komt door de zaal. Die galmt namelijk.
Westzaners worden kroosduikers genoemd, maar onze F1 dat zijn meer echte tijgers. Vechtersbazen. Doorgaan tot de laatste snik. Dat werk. Want ze troffen in ZKV een tegenstander van formaat. Een team met verzorgd korfbal, strakke dekking en snelle roulatie van de bal. Daar konden wij in het begin nog niet veel tegenover stellen. 0-3 achter binnen een paar minuten. Gelukkig verkleinde Tom de achterstand tot 1-3. ZKV mocht niet te ver weglopen. Eerlijk is eerlijk, ze hadden wel het beste van het spel. Er liep een klein mannetje tussen – hoofd aan het einde even rood als zijn schoenen – die keurig het spel bleef verdelen. Onze meisjes en jongens hadden de afgelopen weken duidelijk veel energie gestopt in school – en daar zijn we natuurlijk ook heel blij mee – maar het kostte nu al veel kracht om een bal strak over te gooien.
Bij 6-7 leken we langszij te gaan komen. Maar tijdens de betreffende aanval kreeg een meisje bij de tegenstander een bal vervelend op haar hoofd. En wie wil er nou tranen tijdens kerst? De fanatieke supporters veranderden in weekdieren en verzochten de scheids om het spel stil te leggen. Natuurlijk gebeurde dat ook. Maar op het moment van fluiten was de bal onderweg naar de korf. En u raadt het al; de bal erin. Maar ja, een fluitje is een fluitje. Tranen zijn tranen. Nu was ZKV uitermate sportief maar het ging ze net te ver om na de hervatting de bal in de eigen korf te dunken. Jammer toch. Vlak daarna gooide Damian toch de 7-7 binnen.
De winst werd geroken. Door beide partijen. ZKV liep weer uit tot 7-10, maar Roda boog niet. Tom, Jip en Thies hielden iedere keer de schade beperkt. De handdoek werd geen moment geworpen. Zelfs niet bij een 10-13 achterstand. ADO Den Haag heeft zijn beroemde Haags kwartiertje, wij onze deadly last ten minutes. Who let the dogs out? Who? Who? Who? Joris en Maaike! Met alle energie die ze nog hadden, werd gas gezet. Echt ontzettend stoer. Jip tikte 11-13 binnen en Tom nam de 12e en 13e treffer voor zijn rekening. Daarna ging de F1 nog meer druk zetten. Het resulteerde in bloedstollende laatste minuten. Jip schoot de bal zelfs op de korf en ook ZKV was nog vlakbij. De ouders zaten inmiddels aan het infuus van de spanning. En toen….prrrriet. Einde! 13-13. Een punt gepakt. Geknokt tot het einde. En zelfs nog genoeg power over om de strafworpen met 5-3 te winnen. Respect!
Daarna nog even poseren voor de kerstgroet en naar huis.
Voor de statistieken: Tom 6x. Damian 3x, Thies 2x, Jip 2x
