‘Wij zijn de beste!!!!’ Ik keek verdwaasd om mij heen. Was Louis van Gaal nou als mental coach aangetrokken door ZKC? Ik zie hem nog staan op het balkon. In zijn lederhosen bij het kampioenschap van Bayern Munchen. Beker in de hand en maar schreeuwen. ‘Wij zijn de beste!!!’. Je zou denken dat alleen Louis dit kan doen, maar hij heeft volgers. Een echte copycat stond aan de rand van het veld van ZKC. Al noemen we dat ook wel ‘vrijwilligers’. Kladblok in de hand en met meer decibel dan de stampende housemuziek om 10.00. Niet beseffend dat ze onze E1 daarmee tot op het bot motiveerde.
ZKC de beste? Dacht het niet. Na twee nederlagen was het nu toch tijd om eens te laten zien dat we ook lekker konden ballen. En zie daar. Met een 2-0 werd het eerste kwart naar de hand gezet. Thies opende de score en zette daarmee toon voor een lekkere ochtend. De dekking werd door iedereen goed verzorgd en aanvallend liep het lekker.
Al zakte de boel het tweede kwart wel iets in. Het werd allemaal wat onzorgvuldig en gemakzuchtig. Bergen kansen, maar geen treffers…dat werk. Het goud van oud dat aan de zijkant stond – binnenkort overigens te bewonderen als team – probeerde hun kroost aanwijzingen te geven. ‘Recht staan als je schiet.’ ‘Neem je rust nou.’ ‘Twee handen netjes achter de bal houden.’ Dat werk. Maar Roda was echt even van slag en incasseerde drie treffers op rij. Mevrouw De Beste kreeg er weer vertrouwen in.
Cathy en Rebecca gaven zich echter niet gewonnen. Ze maanden hun team tot rust. Goed kijken, kleine stukjes gooien en pas schieten als je echt vindt dat het kan. Het had succes. Langzaam maar zeker kwam de E1 weer terug in zijn spel. De achterstand werd omgebogen naar een keurige voorsprong en het vierde kwart werd echt gas gegeven.
Het vierde kwart was sowieso erg leuk om naar te kijken. De jongens betrokken de meiden iets meer bij het spel. Dit leverde verrassende aanvalscombinaties op waar de thuisploeg zich geen raad mee wist. Met als hoogtepunt een pass van Anne naar Nienke en een mooie treffer. That’s how we do it.
